ਰਹੇ ਹਨੇਰੇ ਰਸਤੇ ਮੇਰੇ
ਕਿਸੇ ਨਾ ਦੀਪ ਜਗਾਏ,
ਬੁਝ ਬੁਝ ਜਾਂਦੇ ਨੈਣ ਸ਼ਮ੍ਹਾਂ ਦੇ
ਪਰਵਾਨਾ ਨਾ ਆਏ ।
ਮੈਂ ਲੋਚਾਂ ਦੋ ਨੈਣ ਚਮਕਦੇ
ਤਾਰਿਆਂ ਦੇ ਹਮਸਾਏ,
ਚਾਨਣ ਦਾ ਮੀਂਹ ਸ਼ਾਹਰਾਹਾਂ ਤੇ
ਕਿਰਨ ਕਿਰਨ ਹੋ ਜਾਏ ।
ਪਰ ਅਜੇ ਤਾਂ ਬੱਦਲੀ ਦੀ ਛਾਂ
ਰਸਤਾ ਭੁੱਲ ਭੁੱਲ ਜਾਏ ।
ਬਰਸ ਬਰਸ ਬਰਸਾਤਾਂ ਥੱਕੀਆਂ
ਇੱਕ ਵੀ ਫੁੱਲ ਨਾ ਖਿੜਿਆ,
ਝੜ ਲੱਗਦੀ ਮੇਰੀ ਜਿੰਦੜੀ ਠਰਦੀ
ਦਿਲ ਦਾ ਨਿੱਘ ਵਿਛੜਿਆ,
ਕੁਆਰੇ ਕੁਆਰੇ ਸ਼ਾਹ ਬੱਦਲਾਂ ਦੇ
ਠੰਡੇ ਠੰਡੇ ਸਾਏ ।
ਮੈਂ ਚਾਹਾਂ ਨੂਰੀ ਸ਼ਾਹਰਾਹਾਂ
ਜਾਵਣ ਸ਼ਾਹ ਹਨੇਰੇ,
ਸਜਣ ਦੀਆਂ ਮੁਸਕਾਨਾਂ ਵਰਗੇ
ਆਵਣ ਸੁਰਖ਼ ਸਵੇਰੇ ।
ਪਿਆਰੀ ਪਿਆਰੀ ਆਸ਼ਾ ਮੇਰੀ
ਊਸ਼ਾ ਨੂੰ ਗਲ ਲਾਏ ।
ਰਹੇ ਹਨੇਰੇ ਰਸਤੇ ਮੇਰੇ
ਕਿਸੇ ਨਾ ਦੀਪ ਜਗਾਏ ।
-ਸੁਰਜੀਤ ਰਾਮਪੁਰੀ
Comment here