ਬਾਲ ਕਹਾਣੀ : ਸਾਧੂ ਦੀ ਅਨੋਖੀ ਤਰਕੀਬ

ਬਹੁਤ ਪੁਰਾਣੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਇੱਕ ਅਮੀਰ ਵਪਾਰੀ ਦੇ ਘਰ ਚੋਰੀ ਹੋ ਗਈ। ਬਹੁਤ ਲੱਭਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਵੀ ਸਮਾਨ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਚੋਰ ਦਾ ਪਤਾ ਚਲਿਆ । ਤਦ ਅਮੀਰ ਵਪਾਰੀ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਇਕ ਸਿਆਣੇ ਸਾਧੂ ਕੋਲ ਗਿਆ ਅਤੇ ਚੋਰੀ ਦੇ ਬਾਰੇ ਸਾਰਾ ਵਾਕਿਆ ਦੱਸਿਆ। ਸਾਰਾ ਵਾਕਿਆ ਸੁਨਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਾਧੂ ਨੇ ਵਪਾਰੀ ਦੇ ਸਾਰੇ ਨੌਕਰ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਬੁਲਾ ਲਏ । ਜਦੋਂ ਸਭ ਪਹੁੰਚ ਗਏ ਤਾਂ ਸਾਧੂ ਨੇ ਸਭ ਨੂੰ ਇੱਕ-ਇੱਕ ਛੜੀ ਸਭ ਨੂੰ ਦੇ ਦਿੱਤੀ। ਸਭ ਛੜੀਆਂ ਬਰਾਬਰ ਸਨ, ਕੋਈ ਛੋਟੀ ਨਾ ਵੱਡੀ। ਸਭ ਨੂੰ ਛੜੀ ਦੇਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਸਾਧੂ ਬੋਲੇ , “ਇਨ੍ਹਾਂ ਛੜੀਆਂ ਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਸਭ ਆਪਣੇ ਘਰ ਲੈ ਕੇ ਚਲੇ ਜਾਓ ਅਤੇ ਕੱਲ੍ਹ ਸਵੇਰੇ ਵਾਪਸ ਆ ਜਾਣਾ । ਇਨ੍ਹਾਂ ਛੜੀਆਂ ਦੀ ਖਾਸੀਅਤ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਚੋਰ ਦੇ ਪਾਸ ਜਾ ਕੇ ਇੱਕ ਉਂਗਲੀ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਵੱਧ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਜੋ ਚੋਰ ਨਹੀਂ ਹੈ , ਉਸ ਦੀ ਛੜੀ ਉਂਝ ਹੀ ਰਹੇਗੀ ਨਾ ਵਧੇਗੀ ਨਾ ਘਟੇਗੀ। ਸਾਧੂ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਸਭ ਨੌਕਰ ਆਪਣੀ ਛੜੀ ਲੈ ਆਪਣੇ ਘਰ ਆ ਗਏ ।
ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਵਪਾਰੀ ਦੇ ਘਰ ਚੋਰੀ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਚੋਰ ਵੀ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਤੁਹਾਡੇ ਘਰ ਪਹੁੰਚਿਆ ਉਸ ਨੇ ਸੋਚਿਆ, “ਅਗਰ ਕਲ ਸਵੇਰੇ ਸਾਧੂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਮੇਰੀ ਛੜੀ ਇੱਕ ਉਂਗਲੀ ਵੱਧ ਨਿਕਲੀ ਤਾਂ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਤੁਰੰਤ ਫੜ ਲਵੇਂਗਾ। ਫਿਰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸਭ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਕੈਸੀ ਸਜਾ ਦਿਓ। ਕਿਉਂ ਨਾ ਮੈਂ ਛੜੀ ਇੱਕ ਉਂਗਲ ਛੋਟੀ ਕਰ ਦੀਆਂ ਸਾਧੂ ਨੂੰ ਕੁਝ ਪਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਚਲੇਗਾ ‘
ਇਹ ਸੋਚ ਕੇ ਨੌਕਰ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਫਿਰ ਉਸ ਨੇ ਤੁਰੰਤ ਛੜੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਉਂਗਲੀ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ। ਫਿਰ ਉਸ ਨੂੰ ਘਿਸ ਕੇ ਪੁਰਾਣਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂਕਿ ਸਾਧੂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਚਲੇਗਾ ਕਿ ਛੜੀ ਕੱਟ ਦਿਤੀ ਹੈ। ਆਪਣੀ ਇਸ ਚਾਲਾਕੀ ਤੇ ਚੋਰ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਸੀ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ਖੁਸ਼ੀ ਚਾਦਰ ਤਾਨ ਕੇ ਸੋਂ ਗਿਆ। ਸਵੇਰੇ ਆਪਣੀ ਛੜੀ ਲੈ ਕੇ ਸਾਧੂ ਕੋਲ ਸਾਰੇ ਨੌਕਰ ਪਹੁੰਚੇ, ਫੈਸਲੇ ਵਾਲੀ ਥਾਂ ਤੇ ਪਹਿਲਾਂ ਕਾਫੀ ਲੋਕ ਜਮ੍ਹਾ ਸਨ ।
ਸਾਧੂ ਨੇ 1-1 ਕਰ ਛੜੀ ਨੂੰ ਦੇਖਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ । ਜਦੋਂ ਚੋਰ ਦੀ ਛੜੀ ਵੇਖੀ ਤਾਂ ਉਹ ਇੱਕ ਉਂਗਲ ਛੋਟੀ ਪਾਈ। ਉਸ ਨੇ ਚੋਰ ਨੂੰ ਫੜ ਲਿਆ ਅਤੇ ਫਿਰ ਉਸ ਤੋਂ ਵਪਾਰੀ ਦਾ ਸਾਰਾ ਮਾਲ ਨਿਕਲਿਆ। ਚੋਰ ਨੂੰ ਜੇਲ੍ਹ ਵਿੱਚ ਪਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ।