ਮੁੱਕਣ ਤੇ ਆਇਆ ਸਾਥੀਉ
ਅਜ ਪਹਿਰਾ ਰਾਤ ਦਾ ।
ਕਿਰਨਾਂ ਨੇ ਮੱਥਾ ਰੰਗਿਆ
ਹੈ ਕਾਇਨਾਤ ਦਾ ।
ਧਰਤੀ ਤੇ ਪੈਣ ਸਾਰ ਹੀ
ਕਿਰਨਾਂ ਨੇ ਖਾਧੀ ਸੌਂਹ,
ਜਗ ਤੋਂ ਹੈ ਬੀ ਮਿਟਾਉਣਾ
ਨ੍ਹੇਰੇ ਦੀ ਜ਼ਾਤ ਦਾ ।
‘ਬਾਲੂ ਦੀ ਭੀਤ’ ਵਾਂਗਰਾਂ
ਢਹਿ ਢੇਰੀ ਹੋ ਗਿਆ,
ਰਾਕਸ਼ ਨੇ ਜੋ ਬਣਾਇਆ ਸੀ
ਗੜ ਈਸਪਾਤ ਦਾ ।
ਚਿੜੀਆਂ ਨੇ ਕੀਤਾ ਬਾਜ਼ ਨੂੰ
ਬੇਬਸ ਅਤੇ ਲਚਾਰ,
ਨਕਸ਼ਾ ਬਣਾਇਆ ਪੈਦਲਾਂ
ਅਜ ਸ਼ਾਹ ਮਾਤ ਦਾ ।
ਅਸਮਾਨਾਂ ਤੇ ਨਾ ਹੋਏਗੀ
ਅੱਗੋਂ ਰਿਜ਼ਕ ਦੀ ਵੰਡ,
ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਹੱਥੀਂ ਲੈ ਲਿਆ
ਕਿੱਤਾ ਬਿਰਾਤ ਦਾ ।
ਦਾਰੂ ਦੇ ਵਾਂਗ ਜਗ ਪਈ
ਮੁੜ ਕਿਰਤੀਆਂ ਦੀ ਅੱਖ,
ਸ਼ੁਅਲੇ ਦੇ ਵਾਂਗ ਮੱਘ ਪਿਆ
ਫਿਰ ਮੂੰਹ ਹਯਾਤ ਦਾ ।
ਨਿਰਵਾਨ ਅਤੇ ਮੋਖ ਦੇ
ਰਾਹਾਂ ਤੇ ਹੋ ਖ਼ਵਾਰ,
ਕਿਰਤੀ ਨੇ ਅੰਤ ਲਭ ਲਿਆ
ਰਸਤਾ ਨਜਾਤ ਦਾ ।
-ਪ੍ਰੋ. ਮੋਹਨ ਸਿੰਘ
Comment here